میلاد میری: عضو شورای اسلامی شهر سقز
همە ما کم و بیش داستان پینوکیو بە قلم کارلو لورنزینی با نام مستعار کارلو کلودی و تهیە کنندگی والت دیزنی را بە خاطر داریم و خاطراتی از آرزوی پدر شدن پدر ژبتوی نجار و رابطە دروغ و دماغ و آن پسرک چوبی را از کودکیمان بە یادگار داریم داستانی از یک عروسک چوبی کە پس از تجربە کش و قوسهای فراوان با حمایت فرشتەای مهربان آخر سر بە انسان تبدیل میشود.
اما داستان پینوکیوی کوردی با نویسندگی سامان داروند و کارگردانی علیرضا اسماعیلی و نقش آفرینی بازیگران جوان و تازە کار و صد البتە مستعد و خلاق، کمی متفاوت تر از داستان کلودی و اما منطبق تر با شرایط زمانی و مکانی کنونیست و میخواهد بیشتر و بیشتر در قالب یک نمایش طولانی بعضی از زخمهای جامعە امروزین را با چاشنی طنز و انتقاد و بعضا اندوە و گلە مندی بە نمایش بگذارد تا مخاطب را هم از حال و هوای قرنطینە کرونایی خارج کند و دوبارە کنار هم بودن در سالنها و لذت جمعی را نوید دهد و هم مردم را با هنر تئاتر و نمایش آشتی دهد و هم ذهنها را درگیر پیامهای پنهان نمایش کند.
داستانی کە با زحمت و تمرین شبانە روزی و نفس گیر جوانان مستعد،با انگیزە، امیدوار و چشم انتظار حمایت شهر سقز بە مرحلە نمایش عمومی رسید کە با وجود اینکه اکثریت قریب بە اتفاق بازیگران تازە کار بودند و اولین تجربە بازیگریشیان بود اما خوش درخشیدند و توانمندی خود را بە اثبات رساندند و در سالن ارشاد بە مدت یک هفتە روی صحنە میرود تا با نمایش عمومی اثر در کنار القای لذت تماشا پیام آناهیتا را هم منتقل کند.
پیامی از جنس آزار بشر بە دست خود بشر، از نوع طمع سیری ناپذیر و منافع بی انتهای انسان، بازیچە سازی سود محور همنوع، عشق و محبت محدود بە منافع و مطامع با موضوعیت سوء استفادە از احساسات آدمی، جنگ بی پایان نوادگان آدم بر سر سرابی خیالی بە نام قدرت و ایجاد انزجار و تنفر از انسان شدن و انسان بودن و انسان زیستن، کە شاید دلیل اصلی عدم تمایل پینوکیو برای انسان نشدن است و نقطە عطفی برای رسیدن بە یک نقل ادبی بە نقل از پدر ژپتو باشد با این مضمون” پینوکیو چوبی بمان انسانها سنگی اند و دنیایشان قشنگ نیست” و شاید این بارزترین تفاوت پینوکیوی کلودی با پینوکیوی کوردیست همان وجە تمایز آدم شدن و انسان نشدن.
اما شاید پیام پنهان نمایش، طلب حمایت دوبارە از عموم مردم از هنر و هنرمند بە ویژە نمایش و تئاتر میباشد تا شاید کور سوی امیدی برای جوانان دلسرد و بی پشتیبان یک شهر آنهم در این وانفسای فردیت عزلت گونە و تهی از حوصلە جمعی برخواستە از رنج و مشکل و دغدغە و ناامیدی عمومی برای فرصت یابی استعداد نمایی در حوزه هنر با چاشنی تشویق و ذوق و پشتیبانی ایجاد شود، پس میطلبد تا با حمایت عمومی انگیزە جونان و هنرمندان شهر را در هر حوزەای بیش از پیش بیشتر کنیم و روز بە روز شاهد موفقیتهای استعدادها و پتانسیلها افتخار آفرین شهر کهن دیار سقز باشیم.
بندە خاصتا تجربەای در حوزە تئاتر و نمایش ندارم و در این زمینە خود را صاحب نظر نمیدانم و قوت و ضعف پینوکیو را قضاوت نمیکنم چرا کە قضاوت اثر مختص بە متخصصین حوزە هنر میباشد اما معتقدم کە تمام گروههای هنری با هر درجە از قوت و ضعف میبایست از فضای نمایش عمومی آثار و کارهایشان در جشنوارەها علی الخصوص جشنوارە تئاتر کوردی بە صورت کاملا مساوی سهیم باشند تا فضای متنوع تری از تئاتر کوردی بە نمایش گذاشتە شود و امکانات و حمایتها چە مردمی و چە دولتی و نهادی عادلانە بین تمام گروههای با پتانسل توزیع شود چرا کە در غیر اینصورت فضای تئاتر بە سمت انحصار و تک محوری بودن حرکت خواهد کرد و شاهد از بین رفتن استعدادهای افتخار آفرین و گوشەگیری و نابودی بسیاری از گروهها خواهیم بود لذا از مسئولین مربوطە میخواهم تا برای همسان سازی فضای عادلانە و ایجاد فرصت رشد و دیدە شدن تمام گروههای تئاتر و نمایش بسترهای لازم را فراهم سازند تا همە آثار مانند پینوکیو از استقبال و تشویق عمومی برخوردار شوند، متاسفانە شنیدە شدە کە برخی گروههای هنری شهر سقز در زمان برگذاری جشنوارە بە اسم شهرهای اطراف در جشنوارە تئاتر کوردی شرکت میکنند کە چنین مسالەای شانیت زحمت و فعالیت عزیزان عرصە تئاتر و نمایش را زیر سوال میبرد و جایگاە شهر سقز را بە عنوان پایتخت تئاتر کوردی خدشە دار خواهد نمود و این مسالە بە هیچ عنوان قابل قبول نیست و هیچ توجیە عقلانی نخواهد داشت.
در پایان تبریکی دوبارە بە گروە آناهیتا بە خاطر اجرای لذت بخش پینوکیوی کوردی و آرزوی موفقیت و افتخار آفرینی برای تمام جوانان مستعد و توانمند شهر سقز در تمام زمینەها اعم از ورزشی، هنری، فرهنگی، ادبی و….
